Woensdag 18 april Route 285 naar Santa Fe

Vanmorgen om half zes word ik wakker van een hoop geschreeuw buiten op de parkeerplaats. Het gaat allemaal in het Spaans dus ik versta het niet. Als ik toch even naar buiten kijk lijkt het er op dat er mensen klaar staan om naar hun werk te gaan en dat er wat laatkomers wakker geschreeuwd worden. Volgens mij lukt dat aardig. Er wordt in ieder geval weinig rekening gehouden met mensen die vakantie hebben en niet zo vroeg op hoeven staan.

Als ik dan toch wakker ben kijk ik of er reacties zijn op mijn blog. Jaaaaaaa! Erg leuk en dank aan een ieder die gereageerd heeft. En ik beloof plechtig dat ik niet meer zal zeuren als er geen reacties zijn. Ik weet natuurlijk best dat er mensen meelezen.

Het ontbijt van vanmorgen bestaat uit een bakje yoghurt en een banaan. Zo kan ik op tijd vertrekken richting Santa Fe. Het is weer een flink stuk rijden en ik zal onderweg nog wel eens stoppen om wat caches te zoeken. Er lopen maar een paar wegen van zuid naar noord door New Mexico en ik rij vandaag de 285. Deze weg gaat via Roswell, waar vooral aliens welkom zijn. Tenminste, dat wordt bij vrijwel ieder restaurant en hotel vermeld. En die aliens moeten er dan ongeveer zo uitzien.

Ik vind het allemaal niet zo interessant dus ik rij snel verder. In Roswell kan ik wel twee caches loggen waarvoor ik de auto niet eens uit hoef. Ik kan er gewoon naar toe rijden en door het open raam kan ik de logs invullen. Only in America! Tenminste, dat hoop ik dan maar. Heeft iemand dit in Europa al een keer meegemaakt?

Na Roswell komt er een hele hoop niets. Na 70 mijl ligt er een dorpje, Vaughn, dat door nog geen enkele fastfood keten is ontdekt. Ik lunch er dan ook in een klein cafeetje en dat is toch altijd weer leuker dan lekkerder dan welk ketenrestaurant dan ook. Er liggen in dit dorp ook twee caches. Beide heb ik kunnen loggen.

Na Vaughn is het weer heel veel niets. Met toch af en toe een cache. Ik vraag me dan steeds af wie die caches daar neerlegt. Ze liggen vaak aan het begin van een zijweg die naar een ranch leidt. De ranch zelf zie je niet vanaf de weg, maar vaak staat er een bordje dat aangeeft hoeveel mijl het nog is. En meestal is dat meer dan 10. Een beetje lange oprijlaan, zullen we maar zeggen. Zoiets als dit.

Spoiler alert! .... De cache ligt bij het wildrooster achter de fotograaf.

En als je denkt dat je nooit iemand op dit soort wegen tegen zult komen, vergeet het maar. Het is me vandaag drie keer overkomen dat ik bij een dergelijke oprit stond met m'n gps apparaat en dat er een auto of naar toe moest of er vandaan kwam. En dan krijg je gesprekken als dit.

Man in auto: "Hi, are you a surveyor?"
Ik: "No sir, I'm a treasure hunter."
Man in auto: "Oh, but then you're looking in the wrong place. I buried it over there."
Ik: "Thank you, now I'm gonna find it for sure!"

Even na vier uur arriveer ik in Santa Fe. Ik zit midden in het centrum, op vijf minuten lopen van de Plaza. Op aanraden van de check-in dame ga ik eten bij Casa Chimayo, waar ze 'real New Mexican food' serveren. Het lijkt in ieder erg veel op wat in Groningen bij Four Roses op de menukaart staat, maar dan net even anders. Het smaakt overigens heerlijk.

Hotel: Garrett's Desert Inn, Santa Fe, New Mexico  $ 45,50 incl. tax (Booking.com)